öyle anlar var ki….

Gözlerim açık rüya görüyorum.. Üzerinden geçtiğim bir günü, eskide kalan tozlu sayfalarında çıkarmışçasına soluyorum sanki…Tekrar tekrar yaşamak istediğim duygularımın hapsolduğu o minicik “an”ları tüm benliğime çekiyorum, usulca….

Özlemek zor, özlemek …..geleceğe duyulan o özlem daha da zor…. henüz yaşanmamış gerçeklere…ve ne yazık ki zamana mahkum, girdabında sürüklenen hayatlar….Bugüne mecbur.